آقای تنهایم!
اول باید چراغ قدیمی ها را روشن کرد تا به آن ها جفا نشود خدای نکرده! قدیمی ها می گفتند: یه سوزن به خودت بزن یه جوال دوز به دیگری! سوزنی که من به خودم میزنم اینه که انصافن در طول دوران دانشجوییم اونطور که باید و شاید از محضر بیانات رهبرم رو سپید بیرون نیومدم! از اون بدتر اینه که عزیز دلم ازم خواست در باب فرهنگ کاری کنم منتهی نه خودم یه قدم رفتم جلو! نه فعالیت خاصی تو این زمینه شروع کردم ! این از اوضاع منِ داغون که حرارت و طعم عشق آقا رو از بچگی حمل کرده! پس مصداق هایی که من گذاشتم رو زمین میشه این: جنبش نرم افزاری، جهادفرهنگی!
بعد از این سوزن برم سراغ جوال دوز! مسئول محترم! ذی ربط! مدیر! وزیر! رئیس! فرمانده! وکیل! شماها چی کار کردین که این مرقومه به دستتون رسیده! اونم از طرف آقایی که مهربونیش فراگیر! اصلن مهربونیش همیشه ، همه جا بیشتر بوده از لحن غضبناکش! واقعن الان روتون میشه سرتون رو بلند کنید؟ من اگه جای شماها بودم ها همایش رو تعطیل می کردم می رفتم سرم رو می کوبیدم به دیوار! یا سعی می کردم از خجالت آب شم!!
خیلی برام عجیب بود وقتی این رو خوندم؛ مرقومه رهبر انقلاب برای "همایش ملی ارتقای سلامت نظام اداری و مقابله با فساد": نفس اهتمام آقایان به امر مبارزه با فساد را تحسین می کنم اما این سیمنار بناست چه معجزه ای کند؟ مگر وضعیت برای مسئولان سه قوه روشن نیست ؟ چرا اقدام اساسی در امر مبارزه با فساد انجام نمی گیرد؟
