کامنت two کامنت

عطش شما برای خواندن ، ترس از نوشتن را دو چندان می کند، این شب ها درگیر حال و هوای تنها مثبت " + " آنزیم عشق هستم ، و فقط تذکرهای بی قرار شماست که می تواند comment تو comment  را بسازد!

تنها اقبال من برای قانع کردن چشمان منتظر آرام ناآرام اشاره به + است برای فرار از گفتن شرح ما وقع این شب ها! البته فارغ از دغدغه های این شب هایی ام: وصف حال من و نت این بیت زیبا هم هست:

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست مشکل نشیند

در آخر اگر تشکر نکنم و احساس خوشآیندم را نسبت به تذکر های شما برای نوشتن ابراز نکنم ، احساسی به قدرت هزار اسب بخار در مقابلم صف آرایی می کند که بسیار دوستش ندارم ، پس می گویم: ممنون که دوست دارید بنویسم ، این مختصر شعر زیبا و دوست داشتنی ام که بسیار برایم گران است و عزیز هم تقدیم به شما و همه ی آنهایی که هستند و نیستند!

شدم آخرش اِند نافرمیّات
یه آدم ، که سرتاسرش نقص و عیب

خمار اتّم ، مرد کتم عدم
ته ماجراهای پر نقض و غیب